بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاستبار بگشایید اینجا کربلاست

#آیینه -چرا حضرت زهرا«س»الگوی برتراست؟

فاطمه و شباهت او به رسول خدا

شباهت و مشابهت هر دو به معنای مانند بودن است و مانند بودن اشیاء و موجودات نیز ممکن است به چند گونه لحاظ گردد:
- شباهت در قیافه و چهره.
- شباهت در افعال و حرکات.
- شباهت در اخلاق و صفات.
- شباهت در آفرینش.

این نوع مشابهت ها ممکن است به نحو شدت و ضعف در بین موجودات باشد؛ شباهت در صورت و چهره، در حرکات (نحوه راه رفتن، سخن گفتن، خوردن و…) در نوع صفات حسنه و غیره (سخاوت، شجاعت، مدارا کردن، صبر و…) و در یکسان بودن شرایط خلقت در تکوین (که مانند بودن در آفرینش را به دنبال دارد) شباهتهایی هستند که کم و بیش در میان موجودات مشاهده می شوند.

قسم دیگری از شباهت وجود دارد که آن شباهت دو یا چند روح است به نحوی که در مرتبه عالی هستی دارای وحدت هستند. و به عبارت دیگر آفرینش یک روح و وجود از وجود دیگری در بردارنده شباهت ذاتی است به نحوی که می توان دو شخص را یک شخص لحاظ کرد، و شاید در کمتر موجودی بتوان یافت که در تمام جهات چهارگانه فوق با هم مشابهت داشته باشند و می توان تا حدی به شناخت آنان پی برد، ولی قسم پنجم از شباهت را جز راسخون در علم نمی دانند. فاطمه سلام اللَّه علیها در تمام جهات به رسول اللَّه«ص»شباهت داشت.
و نیز از ام سلمه روایت است که: فاطمه «س» شبیه ترین مردم در صورت و خلقت و سیرت به رسول اللَّه«ص»بود.
بیان ام سلمه بیانگر مانند بودن ظاهری است ،شبیه بودن دختر به پدر یک امر طبیعی است.

پیامبر«ص»فرمودند: ای سلمان! خداوند مرا از برگزیده نورش آفرید و مرا خواند پس اطاعت کردم و از نور من علی را آفرید پس او را خواند، او اطاعت کرد. و از نور من و علی، فاطمه را آفرید پس او را خواند، او اطاعت کرد… .

رسول خدا«ص»فرمودند: فاطمه روح من است آن روحی که بین دو پهلوی من هست.

شخص وجود فاطمه مشابهت به شخص وجود پیامبر«ص» دارد؛ مشابهتی حقیقی و جوهری است نه عارضی و ظاهری و در حدود صفات اخلاقی، بلکه این گونه شباهت فرع آن شبیه بودن است. این وجود همان وجود است و این نور همان نور می باشد و این جسم و گوشت و پوست و خون همان جسم و گوشت و پوست و خون است.
منابع:
احقاق الحق، ج 10، ص 184.
بحارالانوار، ج 43، ص 39.

#راهیان نور #چه دلتنگم

یادش بخیر اون سالی که جنوب رفته بودیم ،تو بچه ها بحث سراین بود که کی به اینجا دعوتشون کرده.

من اولش این حرف رو قبول نداشتم که ی شهید بخواد ازما دعوت کنه که بریم جنوب که چی بشه؟ پیش خودم فکر میکردم که مثل همه اردو های دیگه اسباب ووسایل محیاشده که تونستیم بیایم.

تو همین فکرا بودم که رسیدیم محل اسکان بچهای مازندران ،اخه ما رو به جایی که محل اسکان خودمان نبرده بودند چون میخواستیم نمایش رزم شب که نزدیکیای اون محل اجرا میشد رو ببینیم.

وقت اذان بود که رسیدیم نمازخوندیم.

تا اینکه….